Café París í Austurstræti. Nýlega var Café París í miðbæ Reykjavíkur tekið hressilega í gegn og endurskipulagt í einu og öllu. Hið nýja Café París er einkar vel heppnað, Parísarstemningin allsráðandi og mættu gömlu Íslendingastaðirnir í París, eins og Le Sélect og La Coupole herma svolítið eftir. Allt er vandað og gerðarlegt, diskar merktir staðnum, hnífapör vegleg og þjónar bæði frjálslegir og þægilegir og fallega klæddir í hvítum skyrtum með stórar síðar brúnar svuntur. Staðsetningin er auðvitað ein sú besta á landinu og stéttin ein sú veðursælasta, enda fyllist hún við Austurvöll á augabragði, ef sést til sólar og þarf ekki alltaf sólskin til.
Við byrjuðum á tveimur kokteilum. Þessi til vinstri er óáfengur og í honum er m.a. appelsínusafi, sódavatn og lime-safi. Sumarlegur og þénlegur.
Hinn nefnist Hugo: Ylliblómalíkjör, prosecco og sódavatn og minta ofan á. Mjög ferskur og léttur drykkur.
Forréttir:
Bakaður geitaostur var rosalega góður í gazpacho sósu – passlega stökkur að utan og mjúkur inní.
Venjulegar ostrur eru auðvitað guðamatur og ekki meira um það að segja þegar hún rennur beint úr skelinni upp í munninn.
Rockefeller ostrur voru hreint út sagt himneskar í kryddjurtasmjöri, með brauðraspi og parmesan yfir, ái hvað þetta var gott.
Nautakrókettur, brasseraðar nautakinnar með trufflumajónesi. Þær voru í sjálfu sér fremur bragðlitlar, en gott jafnvægi gáfu karameliseraður laukur og trufflumajónes.
Klassískur nautatartar með smá kapers, lauk og eggjarauðu og steiktum lauk ofan á. Mjög mjúkur réttur en ég hefði alveg viljað finna meira kapersbragð
Hummus með naan-braði, bragðmikill og mjög góður, paprika og sólþurrkaðir tómatar.
Bökuð sellerírót með sellerí, kapers, tómötum og kartöflumús sömu og með lambinu.
Léttbrúnuð bleikja með kryddjurtum og grilluðu spínati og ríkulegri sítrónusmjörsósu. Smjörsósan var sem sagt með vel af sítrónusafa sem kann að vera misjafnt hvort fólki fellur, en kartöflurnar voru vel útilátnar og þarna gildir auðvitað, eins og með hrísgrjónin í sterkum indverskum mat, að maður nær jafnvægi með magni kartaflnanna. Sjálfur hefði ég ekki viljað hafa minna af sítrónu enda mikill sítrónumaður.
Hefðbundið rammíslenskt lambainnralæri með blönduðu sumargrænmeti, soðsósu og kartöflumús sem er ein sú allra besta sem við höfum smakka, í henni var rjómi, laukur, hvítlaukur, salt og pipar og timían. Ef það hefði verið rabarbarasulta með hefði ég fengið netta heimþrá 🙂
Eftirréttirnir voru ævintýri, „to die for“.
Nýsteiktur kleinuhringur með kanilsykri – lungamjúkur og bragðgóður.
Crème brulée – hinn klassíski eftirréttur sem alltaf bragðast vel.
Súkkulaðimús með vanillusósu. Sko, músin ein og sér er mjög góð en þessi vanillusósa er himnesk, mig langaði mest að biðja um ábót af henni.
Texti: Albert Eiríksson albert.eiriksson hjá gmail.com
Myndir: Bragi Bergþórsson
